هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه بین نوع ساختار سازمانی با سازگاری دانشجویان دانشکده های مهندسی دانشگاه شیراز بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل دانشجویان کارشناسی رشته های مختلف دانشکده های مهندسی دانشگاه شیراز بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای 210 نفر انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده جهت گردآوری اطلاعات شامل دو پرسشنامه نوع ساختار سازمانی (ترک زاده و محترم، 1390) و پرسشنامه ی سازگاری (بیکر و سیرک، 1986) بود که پس از محاسبه روایی و پایایی، بین افراد نمونه توزیع و با استفاده از روش های آماری توصیفی و روش های استنباطی آزمون تی وابسته، آزمون تی تک نمونه ای، ماتریس ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره و با به کارگیری از نرم افزارهایSPSS16 و LISREL8.54 مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحلیل آماری نشان داد که: ١- ساختار غالب در دانشکده های مهندسی، ساختار بازدارنده است 2- سازگاری تحصیلی دانشجویان در حد کفایت قابل قبول و سازگاری اجتماعی، عاطفی و تعهد دانشجویان بالاتر از حد کفایت قابل قبول می باشد، اما سازگاری دانشجویان در همه ی ابعاد، پایین تر از حد مطلوب می باشد. 3- بین انواع ساختار سازمانی و انواع سازگاری دانشجویان دانشکده های مهندسی دانشگاه شیراز رابطه ی مثبت و معناداری وجود دارد، 4- انواع ساختارهای سازمانی، اعم از ساختار تواناساز و بازدارنده، پیش بینی کننده ی مثبت و معنادار سازگاری دانشجویان مهندسی می باشند.
کلمات کلیدی: دانشجو، ساختار سازمانی، سازگاری، تحصیلی، اجتماعی، عاطفی، تعهد