هواپیمایی ناجا
جمهوری اسلامی ایران بامساحت ۱۹۲/۶۴۸/۱ کیلو مترمربع وسعت جغرافیایی، و۸۷۵۵ کیلومتر مرز با ۱۵ کشور همسایه خود و وجود نقاط صعب العبور و دور دست فراوان، و وجود کاروان های بزرگ اشرار و قاچاقچیان و گروهک های ملحد منافقان که توسط دشمنان انقلاب به ویژه امریکا با انواع و اقسام سلاح های پیشرفته از جمله موشک های ضد بالگرد مجهز شده اند، همواره نیازمند برقراری ارتباط سریع و مطمئن از طریق خطوط مواصلاتی هوایی بوده است. نیروی انتظامی نیز از شمولیت این موضوع مستثنی نبوده و از آن جایی که برقراری نظم و امنیت در اقصی نقاط پهناور و وسیع میهن اسلامی اعم از محدوده شهرها، راه ها و مناطق مرزی از وظایف اصلی و مورد مطالبه کلیت نظام و اقشار مردم است ضرورت بهره گیری از یک واحد پشتیبانی هوایی مقتدر و مجهز به وسایل و تجهیزات پیشرفته امروزی امری ضروری به نظر می رسد.(دانستنیهای انتظامی – اجتماعی،۱۳۸۳)
بالگرد های هوا ناجا در انجام مأموریت های شناسایی و پشتیبانی عملیاتی پلیس امنیت نقش به سزایی را دارد، لیکن با توجه به صرف هزینه های بالای آموزش خلبانان، فرسودگی، تک موتوره و کم بودن قدرت مانور وسایل پرنده در مقابل موشک های ضد بالگرد اشرار، قاچاقچیان و منافقین (که در دره ها، شیارها و مناطق کوهستانی کشور و صعب العبور آنها کمین می کنند) و از همه مهم تر از دست دادن نیروی انسانی متخصص از یک سو و تحریم های اقتصادی و تجهیزاتی قدرت های استعماری، مشکل تهیه و خرید وسایل پروازی و کمبود ارز و امکانات مالی از سوی دیگر، مشکلات و مسائلی را فراروی سازمان قرار می دهد.
سال۱۳۷۰ به منظورپشتیبانی هوایی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران از ادغام واحدهای هوایی یگان های انتظامی سابق شامل هواپیمایی ژاندارمری ویگان هوایی کمیته انقلاب اسلامی سازمان جدیدی به نام هواپیمایی نیروی انتظامی (و به اختصار هوا ناجا) بوجودآمد و تمامی وظایف وامکانات و ابنیه واحدهای مذکور به این سازمان واگذار گردید. در ذیل به شرح مختصری از تاریخچه واحدهای مذکور می پردازیم: (معظمی گودرزی، ۱۳۸۵، ص۴۱)
هواپیمایی نیروی انتظامی یکی از قدیمی ترین واحدهای هوایی کشور به شمار می رود:
الف: مأموریت
ب: وظایف کلی
۱-Search And Rescue
بررسی تأثیر آموزش شبیه ساز پروازی بر ارتقای توانمندسازی کارکنان پروازی هواپیمایی ناجا